قدمت خیابان شهید حسین آرام حائری به دهه ۵۰ برمیگردد. از ابتدای انقلاب اسلامی زمینهای خالی این خیابان که متعلق به فردی ساواکی بود، به مردم داده شد و آنها بهمرور این زمینها را آباد کردند.
آن فرد اول انقلاب به خارج از کشور گریخت. این معبر ۱۰ سال بیستمتری امیرالمؤمنین (ع) نام داشت. سکونت خانواده آرام حائری در این خیابان و شهادت فرزندشان باعث شد این معبر به نام این شهید پلاکگذاری شود. تا پیش از انقلاب اسلامی در این معبر زمین خالی، قنات و کال بود و پس از تاریکی هوا بهعلت ناامنی کسی جرئت عبور از این معبر را نداشت.
مسجد امیرالمؤمنین (ع) سال ۵۷ ساخته شد. بهدلیل وجود این مسجد، این معبر را هنوز هم بیستمتری امیرالمؤمنین (ع) مینامند.
دهه ۷۰ صاحب چاهموتورمحله که آقای جواهری نام داشت، زمینش را برای ساخت بوستان و قرائتخانه در این معبر وقف کرد.
حسینعلی مؤذن قنبرآباد ۶۸ سال دارد. او زمانی را به خاطر میآورد که بیستمتری خاکی بود. برق نداشتند و با گاری از چاهموتور آب میآوردند.
دهه ۵۰ بهجای قرائتخانه فعلی خیابان، یخدان نکا قرار داشت و تابستانها مردم برای بردن یخ به این معبر میآمدند.